I. Wprowadzenie        9
1.1.    Sceptycyzm badaczy i renesans rozważań nad romantycznym dziennikarstwem        14
1.2.    Przedmiot, zakres i zasięg czasowy analiz        15
1.3.    Podstawowe pojęcia        18
1.4.     Pisarz – dziennikarz – autor         22
1.5.     Kompozycja książki        24

II. Między prasą a literaturą. Poszukiwanie metody        29
2.1. Publicystyka jako przedmiot zainteresowań komparatysty        30
2.2. Prasa i literatura – w poszukiwaniu metody        32
2.2.1. W stronę historii idei        36
2.2.2. W stronę poetyki historycznej        41

III. Stan badań        45
3.1.     Rekapitulacja najważniejszych zagadnień badawczych        46
3.2.     Szkice i rozprawy poświęcone zaangażowaniu dziennikarskiemu poszczególnych romantyków        56
3.2.1.     Francja        56
Honoriusz Balzak         56
Gérard de Nerval        58
Wiktor Hugo        59
François-René Chateaubriand        61
3.2.2.     Wielka Brytania        62
Samuel Taylor Coleridge        62
Leigh Hunt        64
Percy Bysshe Shelley        64
3.2.3.     Hiszpania        66
Mariano José de Larra         66
3.2.4.     Niemcy        67
Heinrich Heine         68
Heinrich von Kleist        69
3.2.5.     Polska        69
Józef Ignacy Kraszewski        70
Henryk Rzewuski         71
Adam Mickiewicz         72
Cyprian Kamil Norwid        73

IV. Rozwój prasy europejskiej w XVIII i XIX wieku        75
4.1.    Rozwój dziennikarstwa w XVIII wieku        77
4.1.1. Brytyjska prasa „złotego wieku”        77
4.1.2. Francuska prasa na usługach polityki        78
4.1.3. Hiszpańskie poszukiwanie wzorców        79
4.1.4. Niemiecka batalia o czytelnika        79
4.1.5. Polska prasa w rękach monopolistów        80
4.2.     Głos oświeconych w sprawie dziennikarstwa        81
4.3.     Rola i znaczenie czasopism moralnych        86
4.4.     Znaczenie reformy Émile’a de Girardina i początki romantycznego dziennikarstwa        92
4.4.1.     W stronę profesjonalizacji zawodu dziennikarza        93
4.4.2.     Rozwój polskiej, brytyjskiej, hiszpańskiej, niemieckiej i francuskiej prasy w pierwszej połowie XIX wieku        96

V. Dziewiętnastowieczne związki literatury i prasy. Kształtowanie się koncepcji pisarza-dziennikarza        103
5.1. Periodyczność, aktualność, kolektywność i hierarchizacja        104
5.2. W stronę uprzemysłowienia literatury        106
5.3. Portret dziennikarza w pracach romantyków        107
5.4. Dziennikarskie kariery romantyków        109
5.5. Gatunki dziennikarskie narzędziem komunikacji        116
5.6. Ewolucja form wypowiedzi prasowej        117

VI. Publicystyka pierwszej generacji. Mickiewicz, Coleridge, Chateaubriand, Kleist        125
6.1. Adam Mickiewicz        126
6.2. Samuel Taylor Coleridge        140
6.3. François-René Chateaubriand        152
6.4. Heinrich von Kleist        161

VII. Młodsza generacja romantyków o zadaniach prasy. Norwid, Nerval, Shelley        169
7.1. Cyprian Kamil Norwid        171
7.2. Gérard de Nerval        190
7.3. Percy Bysshe Shelley        201

VIII. Literatura w służbie publicystyki. Rzewuski i Hugo        215
8.1. Henryk Rzewuski        216
8.2. Wiktor Hugo        237

IX. Siła autokomentarza. Manifesty prasowe Balzaka i Kraszewskiego        251
9.1. Honoriusz Balzak        252
9.2. Józef Ignacy Kraszewski         265

X. Satyra i humor w publicystyce Larry, Heinego i Hunta        283
10.1. Mariano José de Larra i pogodna satyra         288
10.2. Heinrich Heine: satyryk-obserwator        300
10.3. Leigh Hunt        311

XI. Podsumowanie        323
Bibliografia        331