Opis książki
Samorządowe public relations to podręcznik dla osób zajmujących się na co dzień komunikacją społeczną – rzeczników prasowych, radnych, wójtów, burmistrzów, starostów oraz tych wszystkich, którzy chcieliby nimi zostać.
Książkę tę kupię w prezencie pracownikom wszystkich agend miejskich zajmujących się sprawami PR. Także wszystkim dyrektorom wydziałów, departamentów i innych instytucji miejskich. Wszystkim, którzy kierują pracami na rzecz mieszkańców i siłą rzeczy wchodzą w wielorakie „public relations”.
Znakomita książka! Praca naukowa, którą daje się czytać lekko, i która wciąga w trakcie lektury! Pełna pysznych anegdot i cennych wskazówek. Mądra.
Rafał Dutkiewicz – prezydent Wrocławia
Wydawało mi się, że znam dość dobrze i z powodzeniem stosuję to, o czym ta książka traktuje, ale prawie na każdej jej stronie znajdowałem nowe dla mnie informacje. Dziękuję za to, że nie jest to zbiór socjotechnicznych sztuczek, ale opis reguł postępowania w relacjach z ludźmi, do których autor ma szacunek i uczy szacunku niezależnie od tego, jakie kto ma wykształcenie czy status społeczny.
Stanisław Kracik – burmistrz Niepołomic
To świetny podręcznik dla każdego, kto pod sformułowaniem PR rozumieć chce więcej niż sporadyczne organizowanie konferencji prasowej prezydenta miasta.
Konrad Ciesiołkiewicz – rzecznik prasowy rządu Kazimierza Marcinkiewicza
Podręczniki Public Relations jakie opublikowano w Polsce raczej skupiają się na biznesowym PR aniżeli administracyjnym. Dlatego książka dr Jarosława Flisa trafia w istotną lukę wydawniczą. Praca - i to najważniejsze - oparta jest na praktycznym doświadczeniu autora jako rzecznika prasowego oraz konsultanta.
z recenzji prof. dr hab. Tomasza Gobana-Klasa
Jarosław Flis – doktor zarządzania i socjolog, pracownik Wydziału Zarządzania i Komunikacji Społecznej Uniwersytetu Jagiellońskiego, rzecznik prasowy Prezydenta Miasta Krakowa w latach 1993-97, doradca instytucji publicznych oraz sztabów wyborczych; komentator TVP i TVN, publikował w „Rzeczpospolitej”, „Dzienniku” i „Gazecie Wyborczej”; stały współpracownik „Tygodnika Powszechnego” i „Nowego Państwa”.
Książkę tę kupię w prezencie pracownikom wszystkich agend miejskich zajmujących się sprawami PR. Także wszystkim dyrektorom wydziałów, departamentów i innych instytucji miejskich. Wszystkim, którzy kierują pracami na rzecz mieszkańców i siłą rzeczy wchodzą w wielorakie „public relations”.
Znakomita książka! Praca naukowa, którą daje się czytać lekko, i która wciąga w trakcie lektury! Pełna pysznych anegdot i cennych wskazówek. Mądra.
Rafał Dutkiewicz – prezydent Wrocławia
Wydawało mi się, że znam dość dobrze i z powodzeniem stosuję to, o czym ta książka traktuje, ale prawie na każdej jej stronie znajdowałem nowe dla mnie informacje. Dziękuję za to, że nie jest to zbiór socjotechnicznych sztuczek, ale opis reguł postępowania w relacjach z ludźmi, do których autor ma szacunek i uczy szacunku niezależnie od tego, jakie kto ma wykształcenie czy status społeczny.
Stanisław Kracik – burmistrz Niepołomic
To świetny podręcznik dla każdego, kto pod sformułowaniem PR rozumieć chce więcej niż sporadyczne organizowanie konferencji prasowej prezydenta miasta.
Konrad Ciesiołkiewicz – rzecznik prasowy rządu Kazimierza Marcinkiewicza
Podręczniki Public Relations jakie opublikowano w Polsce raczej skupiają się na biznesowym PR aniżeli administracyjnym. Dlatego książka dr Jarosława Flisa trafia w istotną lukę wydawniczą. Praca - i to najważniejsze - oparta jest na praktycznym doświadczeniu autora jako rzecznika prasowego oraz konsultanta.
z recenzji prof. dr hab. Tomasza Gobana-Klasa
Jarosław Flis – doktor zarządzania i socjolog, pracownik Wydziału Zarządzania i Komunikacji Społecznej Uniwersytetu Jagiellońskiego, rzecznik prasowy Prezydenta Miasta Krakowa w latach 1993-97, doradca instytucji publicznych oraz sztabów wyborczych; komentator TVP i TVN, publikował w „Rzeczpospolitej”, „Dzienniku” i „Gazecie Wyborczej”; stały współpracownik „Tygodnika Powszechnego” i „Nowego Państwa”.
ISBN: 978-83-233-2281-8
e-ISBN (pdf): 978-83-233-8245-4
POLECANE KSIĄŻKI
NOWOŚCI
Międzynarodowe wytyczne w zakresie etyki badań nad zdrowiem z udziałem ludzi
( Otwarty dostęp )
0,00
zł
Dziesięć rzeczy, o których chciałoby ci powiedzieć dziecko z autyzmem
( Oprawa miękka ze skrzydełkami )
37,99
zł
30,39
zł
Samorządowe public relations
SPIS TREŚCI
Spis treści
Przedmowa 9
Założenia 11
Część I. Strategia
1. Kroki budowania strategii 17
1.1. Myślenie życzeniowe 17
1.2. Efekt bumerangowy 19
1.3. Nieadekwatne wzorce 20
2. Cele i odbiorcy komunikowania 23
2.1 Łapczywość perswazyjna 23
2.2. Podział odbiorców 25
2.3. Sytuacje komunikacyjne 27
3. Zrozumienie odbiorców 29
3.1. „Wąskie gardło” 29
3.2. Pytania szczegółowe 30
3.3. Źródła wiedzy – obserwacje 32
3.4. Obserwatorzy zewnętrzni 33
3.5. Rola radnych 35
4. Opracowanie przekazu 39
4.1. Nazywanie problemu 39
4.2. Zestawienie argumentów 40
4.3. Racje i emocje 42
4.4. Konstrukcja argumentacji 44
5. Ramy działania 47
5.1. Podwładni i szefowie 47
5.2. Pieniądze i czas 49
5.3. Partnerzy – korzyści 51
5.4. Partnerzy – motywacje 52
5.5. Partnerzy – ograniczenia i koszty 54
6. Wybór form przekazu 57
6.1. Arsenał środków 57
6.2. Zharmonizowanie 58
6.3. Podkład przekazu 60
Część II Taktyka
1. Kontakt z dziennikarzem 65
1.1. Nastawienie do dziennikarza 65
1.2. Konsekwencje życzliwości 66
1.3. Bariery życzliwości 67
1.4. Motywacje dziennikarzy 68
2. Komunikat prasowy 71
2.1. Układ komunikatu 72
2.2. Treść i ograniczenia 73
2.3. Materiały poglądowe 74
3. Sprostowanie 77
3.1. Opinie i fakty 77
3.2. Prowokowanie polemiki 79
3.3. Uboczne efekty i motywacje 80
4. Program telewizyjny 83
4.1. Wypowiedź do kamery 83
4.2. Rozmowa w studiu 85
4.3. Debata 87
5. Konferencja prasowa 89
5.1. Przygotowanie techniczne 90
5.2 Zapraszanie dziennikarzy 93
5.3. Przygotowanie merytoryczne 94
5.4. Przebieg konferencji 98
6. Obecność w mediach 103
6.1. Sprawy wewnętrzne 105
6.2. Wspólne działania 106
6.3. Sprawy publiczne 107
7. Impreza masowa 109
7.1 Zasady uczestnictwa 110
7.2. Zaangażowanie uczestników 112
7.3. Źródła atrakcyjności 115
7.4. Oprawa medialna 119
8. Aktywność odbiorców 123
8.1. Motywacje aktywowanych i aktywujących 123
8.2. Wsparcie sprawy przez odbiorców 124
8.3. Wsłuchanie się w głos odbiorców 128
8.4. Plebiscyty i konkursy 130
9. Impreza oficjalna 133
9.1. Liderzy opinii 133
9.2. Uzasadnienie imprezy 135
9.3. Rodzaje gości 136
9.4. Część oficjalna 138
9.5. Kuluary 140
Część III. Pola bitew
1. Pola komunikowania 145
1.1. Wdrażanie 146
1.2. Decydowanie 148
1.3. Weryfikacja 151
1.4. Politycy i urzędnicy 153
2. Sytuacje kryzysowe 157
2.1. Rodzaje kryzysów 157
2.2. Wiarygodność 159
2.3. Zabezpieczenia i reakcje 162
2.4. Organizacja i odpowiedzialność 165
3. Role rzecznika prasowego 167
3.1. Herold, zderzak i brytan 167
3.2. Cenzor i szaman 169
3.3. Organizator, kompan i owczarek 170
3.4. Sztabowiec i spowiednik 172
Zakończenie 175
Opracowanie strategii działań informacyjnych 177
Bibliografia 181
Przedmowa 9
Założenia 11
Część I. Strategia
1. Kroki budowania strategii 17
1.1. Myślenie życzeniowe 17
1.2. Efekt bumerangowy 19
1.3. Nieadekwatne wzorce 20
2. Cele i odbiorcy komunikowania 23
2.1 Łapczywość perswazyjna 23
2.2. Podział odbiorców 25
2.3. Sytuacje komunikacyjne 27
3. Zrozumienie odbiorców 29
3.1. „Wąskie gardło” 29
3.2. Pytania szczegółowe 30
3.3. Źródła wiedzy – obserwacje 32
3.4. Obserwatorzy zewnętrzni 33
3.5. Rola radnych 35
4. Opracowanie przekazu 39
4.1. Nazywanie problemu 39
4.2. Zestawienie argumentów 40
4.3. Racje i emocje 42
4.4. Konstrukcja argumentacji 44
5. Ramy działania 47
5.1. Podwładni i szefowie 47
5.2. Pieniądze i czas 49
5.3. Partnerzy – korzyści 51
5.4. Partnerzy – motywacje 52
5.5. Partnerzy – ograniczenia i koszty 54
6. Wybór form przekazu 57
6.1. Arsenał środków 57
6.2. Zharmonizowanie 58
6.3. Podkład przekazu 60
Część II Taktyka
1. Kontakt z dziennikarzem 65
1.1. Nastawienie do dziennikarza 65
1.2. Konsekwencje życzliwości 66
1.3. Bariery życzliwości 67
1.4. Motywacje dziennikarzy 68
2. Komunikat prasowy 71
2.1. Układ komunikatu 72
2.2. Treść i ograniczenia 73
2.3. Materiały poglądowe 74
3. Sprostowanie 77
3.1. Opinie i fakty 77
3.2. Prowokowanie polemiki 79
3.3. Uboczne efekty i motywacje 80
4. Program telewizyjny 83
4.1. Wypowiedź do kamery 83
4.2. Rozmowa w studiu 85
4.3. Debata 87
5. Konferencja prasowa 89
5.1. Przygotowanie techniczne 90
5.2 Zapraszanie dziennikarzy 93
5.3. Przygotowanie merytoryczne 94
5.4. Przebieg konferencji 98
6. Obecność w mediach 103
6.1. Sprawy wewnętrzne 105
6.2. Wspólne działania 106
6.3. Sprawy publiczne 107
7. Impreza masowa 109
7.1 Zasady uczestnictwa 110
7.2. Zaangażowanie uczestników 112
7.3. Źródła atrakcyjności 115
7.4. Oprawa medialna 119
8. Aktywność odbiorców 123
8.1. Motywacje aktywowanych i aktywujących 123
8.2. Wsparcie sprawy przez odbiorców 124
8.3. Wsłuchanie się w głos odbiorców 128
8.4. Plebiscyty i konkursy 130
9. Impreza oficjalna 133
9.1. Liderzy opinii 133
9.2. Uzasadnienie imprezy 135
9.3. Rodzaje gości 136
9.4. Część oficjalna 138
9.5. Kuluary 140
Część III. Pola bitew
1. Pola komunikowania 145
1.1. Wdrażanie 146
1.2. Decydowanie 148
1.3. Weryfikacja 151
1.4. Politycy i urzędnicy 153
2. Sytuacje kryzysowe 157
2.1. Rodzaje kryzysów 157
2.2. Wiarygodność 159
2.3. Zabezpieczenia i reakcje 162
2.4. Organizacja i odpowiedzialność 165
3. Role rzecznika prasowego 167
3.1. Herold, zderzak i brytan 167
3.2. Cenzor i szaman 169
3.3. Organizator, kompan i owczarek 170
3.4. Sztabowiec i spowiednik 172
Zakończenie 175
Opracowanie strategii działań informacyjnych 177
Bibliografia 181
Samorządowe public relations
SPIS TREŚCI
Spis treści
Przedmowa 9
Założenia 11
Część I. Strategia
1. Kroki budowania strategii 17
1.1. Myślenie życzeniowe 17
1.2. Efekt bumerangowy 19
1.3. Nieadekwatne wzorce 20
2. Cele i odbiorcy komunikowania 23
2.1 Łapczywość perswazyjna 23
2.2. Podział odbiorców 25
2.3. Sytuacje komunikacyjne 27
3. Zrozumienie odbiorców 29
3.1. „Wąskie gardło” 29
3.2. Pytania szczegółowe 30
3.3. Źródła wiedzy – obserwacje 32
3.4. Obserwatorzy zewnętrzni 33
3.5. Rola radnych 35
4. Opracowanie przekazu 39
4.1. Nazywanie problemu 39
4.2. Zestawienie argumentów 40
4.3. Racje i emocje 42
4.4. Konstrukcja argumentacji 44
5. Ramy działania 47
5.1. Podwładni i szefowie 47
5.2. Pieniądze i czas 49
5.3. Partnerzy – korzyści 51
5.4. Partnerzy – motywacje 52
5.5. Partnerzy – ograniczenia i koszty 54
6. Wybór form przekazu 57
6.1. Arsenał środków 57
6.2. Zharmonizowanie 58
6.3. Podkład przekazu 60
Część II Taktyka
1. Kontakt z dziennikarzem 65
1.1. Nastawienie do dziennikarza 65
1.2. Konsekwencje życzliwości 66
1.3. Bariery życzliwości 67
1.4. Motywacje dziennikarzy 68
2. Komunikat prasowy 71
2.1. Układ komunikatu 72
2.2. Treść i ograniczenia 73
2.3. Materiały poglądowe 74
3. Sprostowanie 77
3.1. Opinie i fakty 77
3.2. Prowokowanie polemiki 79
3.3. Uboczne efekty i motywacje 80
4. Program telewizyjny 83
4.1. Wypowiedź do kamery 83
4.2. Rozmowa w studiu 85
4.3. Debata 87
5. Konferencja prasowa 89
5.1. Przygotowanie techniczne 90
5.2 Zapraszanie dziennikarzy 93
5.3. Przygotowanie merytoryczne 94
5.4. Przebieg konferencji 98
6. Obecność w mediach 103
6.1. Sprawy wewnętrzne 105
6.2. Wspólne działania 106
6.3. Sprawy publiczne 107
7. Impreza masowa 109
7.1 Zasady uczestnictwa 110
7.2. Zaangażowanie uczestników 112
7.3. Źródła atrakcyjności 115
7.4. Oprawa medialna 119
8. Aktywność odbiorców 123
8.1. Motywacje aktywowanych i aktywujących 123
8.2. Wsparcie sprawy przez odbiorców 124
8.3. Wsłuchanie się w głos odbiorców 128
8.4. Plebiscyty i konkursy 130
9. Impreza oficjalna 133
9.1. Liderzy opinii 133
9.2. Uzasadnienie imprezy 135
9.3. Rodzaje gości 136
9.4. Część oficjalna 138
9.5. Kuluary 140
Część III. Pola bitew
1. Pola komunikowania 145
1.1. Wdrażanie 146
1.2. Decydowanie 148
1.3. Weryfikacja 151
1.4. Politycy i urzędnicy 153
2. Sytuacje kryzysowe 157
2.1. Rodzaje kryzysów 157
2.2. Wiarygodność 159
2.3. Zabezpieczenia i reakcje 162
2.4. Organizacja i odpowiedzialność 165
3. Role rzecznika prasowego 167
3.1. Herold, zderzak i brytan 167
3.2. Cenzor i szaman 169
3.3. Organizator, kompan i owczarek 170
3.4. Sztabowiec i spowiednik 172
Zakończenie 175
Opracowanie strategii działań informacyjnych 177
Bibliografia 181
Przedmowa 9
Założenia 11
Część I. Strategia
1. Kroki budowania strategii 17
1.1. Myślenie życzeniowe 17
1.2. Efekt bumerangowy 19
1.3. Nieadekwatne wzorce 20
2. Cele i odbiorcy komunikowania 23
2.1 Łapczywość perswazyjna 23
2.2. Podział odbiorców 25
2.3. Sytuacje komunikacyjne 27
3. Zrozumienie odbiorców 29
3.1. „Wąskie gardło” 29
3.2. Pytania szczegółowe 30
3.3. Źródła wiedzy – obserwacje 32
3.4. Obserwatorzy zewnętrzni 33
3.5. Rola radnych 35
4. Opracowanie przekazu 39
4.1. Nazywanie problemu 39
4.2. Zestawienie argumentów 40
4.3. Racje i emocje 42
4.4. Konstrukcja argumentacji 44
5. Ramy działania 47
5.1. Podwładni i szefowie 47
5.2. Pieniądze i czas 49
5.3. Partnerzy – korzyści 51
5.4. Partnerzy – motywacje 52
5.5. Partnerzy – ograniczenia i koszty 54
6. Wybór form przekazu 57
6.1. Arsenał środków 57
6.2. Zharmonizowanie 58
6.3. Podkład przekazu 60
Część II Taktyka
1. Kontakt z dziennikarzem 65
1.1. Nastawienie do dziennikarza 65
1.2. Konsekwencje życzliwości 66
1.3. Bariery życzliwości 67
1.4. Motywacje dziennikarzy 68
2. Komunikat prasowy 71
2.1. Układ komunikatu 72
2.2. Treść i ograniczenia 73
2.3. Materiały poglądowe 74
3. Sprostowanie 77
3.1. Opinie i fakty 77
3.2. Prowokowanie polemiki 79
3.3. Uboczne efekty i motywacje 80
4. Program telewizyjny 83
4.1. Wypowiedź do kamery 83
4.2. Rozmowa w studiu 85
4.3. Debata 87
5. Konferencja prasowa 89
5.1. Przygotowanie techniczne 90
5.2 Zapraszanie dziennikarzy 93
5.3. Przygotowanie merytoryczne 94
5.4. Przebieg konferencji 98
6. Obecność w mediach 103
6.1. Sprawy wewnętrzne 105
6.2. Wspólne działania 106
6.3. Sprawy publiczne 107
7. Impreza masowa 109
7.1 Zasady uczestnictwa 110
7.2. Zaangażowanie uczestników 112
7.3. Źródła atrakcyjności 115
7.4. Oprawa medialna 119
8. Aktywność odbiorców 123
8.1. Motywacje aktywowanych i aktywujących 123
8.2. Wsparcie sprawy przez odbiorców 124
8.3. Wsłuchanie się w głos odbiorców 128
8.4. Plebiscyty i konkursy 130
9. Impreza oficjalna 133
9.1. Liderzy opinii 133
9.2. Uzasadnienie imprezy 135
9.3. Rodzaje gości 136
9.4. Część oficjalna 138
9.5. Kuluary 140
Część III. Pola bitew
1. Pola komunikowania 145
1.1. Wdrażanie 146
1.2. Decydowanie 148
1.3. Weryfikacja 151
1.4. Politycy i urzędnicy 153
2. Sytuacje kryzysowe 157
2.1. Rodzaje kryzysów 157
2.2. Wiarygodność 159
2.3. Zabezpieczenia i reakcje 162
2.4. Organizacja i odpowiedzialność 165
3. Role rzecznika prasowego 167
3.1. Herold, zderzak i brytan 167
3.2. Cenzor i szaman 169
3.3. Organizator, kompan i owczarek 170
3.4. Sztabowiec i spowiednik 172
Zakończenie 175
Opracowanie strategii działań informacyjnych 177
Bibliografia 181
Wybierz rozdziały:
Wartość zamówienia:
0.00 zł