Pedagogika i język
Perspektywa ponowoczesna
Liczba stron: 212
Format: B5
Rok wydania: 2013
Data premiery: 02.12.2013
Opis książki
 |
Język publikacji
Pl
Autorzy
Bogusław Bieszczad
ISBN: 978-83-233-3596-2
POLECANE KSIĄŻKI
46,90
zł
37,52
zł
NOWOŚCI
Radykalnie otwarta terapia dialektyczno-behawioralna-trening
( Oprawa miękka ze skrzydełkami )
105,00
zł
78,75
zł
Długoterminowa psychoterapia psychodynamiczna. Wydanie II
( Oprawa miękka ze skrzydełkami )
58,99
zł
47,19
zł
Pedagogika i język
Perspektywa ponowoczesna
SPIS TREŚCI
SPIS TREŚCI
WSTĘP 7
1. PEDAGOGIKA I FILOZOFIA. W stronę ponowoczesności 13
1.1. Zakresowe i funkcjonalne rozumienie filozofii a sposoby myślenia o edukacji 13
1.2. Końce filozofii a redefinicje statusu pedagogiki 21
1.3. Punkty orientacyjne epistemologii postmodernistycznej 26
1.3.1. Geneza postmodernizmu – wokół Welschowskich obszarów wieloznaczności pojęcia 27
1.3.2. Epistemologia postmodernizmu w służbie języka ponowoczesnego. Z modernizmem w tle 31
1.3.3. (Post)model pedagogiki – szkic w kontekście języka 40
1.4. (Anty)humanizm ponowoczesny a język. Z edukacją w tle 43
1.5. Od zmierzchu filozofii do końca metafizyki i gloryfikacji języka 56
2. JĘZYK I FILOZOFIA. Wokół zwrotu lingwistycznego 69
2.1. Wprowadzenie 69
2.2. Konteksty problemowo-historyczne filozofii języka. W stronę emancypacji języka 71
2.3. Podstawowe obszary namysłu nad językiem 81
2.3.1. Parole 82
2.3.2. Langue 85
2.3.3. Referencja 89
2.4. Radykalne odwrócenie perspektywy Locke’a a zmiany w uprawianiu filozofii i postrzeganiu kultury 92
3. JĘZYK I METODA. Od teorii do narracji 97
3.1. Paradygmaty, paradogmaty czy zwroty w humanistyce – pedagogice 97
3.1.1. Paradygmat – pomiędzy consensus omnium a „sposobami użycia języka” 100
3.1.2. Paradogmaty 103
3.1.3. Zwroty w humanistyce jako semiosferze 104
3.2. Ponowoczesne spory niekonkluzywne a koherencja i ciągłość wiedzy pedagogicznej 108
3.3. Pedagogika wobec metod analizy problemu języka ponowoczesności 116
4. JĘZYK I PEDAGOGIKA. Od dyskursu o języku do języków dyskursu w pedagogice 123
4.1. Wertykalna i horyzontalna perspektywa języków pedagogiki 123
4.2. Kategorie ponowoczesnego języka pedagogiki 127
4.2.1. Antyfundamentalizm – czy na pewno principiis non est diputandum 127
4.2.2. Antyesencjalizm – od istoty do przygodności 135
4.2.3. Metaforyczność, czyli dlaczego Platon wykluczył poetów z Państwa 143
4.2.4. Performatywność 157
4.2.5. Przestrzenność czająca się na obrzeżach dyskursu 166
5. EGZEMPLIFIKACJE. W stronę praktyk i konsekwencji używania języka ponowoczesnego 175
5.1. Josef Mitterer i nie-dualizujący sposób mówienia 175
5.2. Stanley Fish i wspólnoty interpretacyjne 184
5.3. Richard Rorty – człowiek jako istota opisująca 193
ZAKOŃCZENIE. Jak słowa łączą się ze światem… wychowania 199
BIBLIOGRAFIA 205
WSTĘP 7
1. PEDAGOGIKA I FILOZOFIA. W stronę ponowoczesności 13
1.1. Zakresowe i funkcjonalne rozumienie filozofii a sposoby myślenia o edukacji 13
1.2. Końce filozofii a redefinicje statusu pedagogiki 21
1.3. Punkty orientacyjne epistemologii postmodernistycznej 26
1.3.1. Geneza postmodernizmu – wokół Welschowskich obszarów wieloznaczności pojęcia 27
1.3.2. Epistemologia postmodernizmu w służbie języka ponowoczesnego. Z modernizmem w tle 31
1.3.3. (Post)model pedagogiki – szkic w kontekście języka 40
1.4. (Anty)humanizm ponowoczesny a język. Z edukacją w tle 43
1.5. Od zmierzchu filozofii do końca metafizyki i gloryfikacji języka 56
2. JĘZYK I FILOZOFIA. Wokół zwrotu lingwistycznego 69
2.1. Wprowadzenie 69
2.2. Konteksty problemowo-historyczne filozofii języka. W stronę emancypacji języka 71
2.3. Podstawowe obszary namysłu nad językiem 81
2.3.1. Parole 82
2.3.2. Langue 85
2.3.3. Referencja 89
2.4. Radykalne odwrócenie perspektywy Locke’a a zmiany w uprawianiu filozofii i postrzeganiu kultury 92
3. JĘZYK I METODA. Od teorii do narracji 97
3.1. Paradygmaty, paradogmaty czy zwroty w humanistyce – pedagogice 97
3.1.1. Paradygmat – pomiędzy consensus omnium a „sposobami użycia języka” 100
3.1.2. Paradogmaty 103
3.1.3. Zwroty w humanistyce jako semiosferze 104
3.2. Ponowoczesne spory niekonkluzywne a koherencja i ciągłość wiedzy pedagogicznej 108
3.3. Pedagogika wobec metod analizy problemu języka ponowoczesności 116
4. JĘZYK I PEDAGOGIKA. Od dyskursu o języku do języków dyskursu w pedagogice 123
4.1. Wertykalna i horyzontalna perspektywa języków pedagogiki 123
4.2. Kategorie ponowoczesnego języka pedagogiki 127
4.2.1. Antyfundamentalizm – czy na pewno principiis non est diputandum 127
4.2.2. Antyesencjalizm – od istoty do przygodności 135
4.2.3. Metaforyczność, czyli dlaczego Platon wykluczył poetów z Państwa 143
4.2.4. Performatywność 157
4.2.5. Przestrzenność czająca się na obrzeżach dyskursu 166
5. EGZEMPLIFIKACJE. W stronę praktyk i konsekwencji używania języka ponowoczesnego 175
5.1. Josef Mitterer i nie-dualizujący sposób mówienia 175
5.2. Stanley Fish i wspólnoty interpretacyjne 184
5.3. Richard Rorty – człowiek jako istota opisująca 193
ZAKOŃCZENIE. Jak słowa łączą się ze światem… wychowania 199
BIBLIOGRAFIA 205
SPIS TREŚCI
SPIS TREŚCI
WSTĘP 7
1. PEDAGOGIKA I FILOZOFIA. W stronę ponowoczesności 13
1.1. Zakresowe i funkcjonalne rozumienie filozofii a sposoby myślenia o edukacji 13
1.2. Końce filozofii a redefinicje statusu pedagogiki 21
1.3. Punkty orientacyjne epistemologii postmodernistycznej 26
1.3.1. Geneza postmodernizmu – wokół Welschowskich obszarów wieloznaczności pojęcia 27
1.3.2. Epistemologia postmodernizmu w służbie języka ponowoczesnego. Z modernizmem w tle 31
1.3.3. (Post)model pedagogiki – szkic w kontekście języka 40
1.4. (Anty)humanizm ponowoczesny a język. Z edukacją w tle 43
1.5. Od zmierzchu filozofii do końca metafizyki i gloryfikacji języka 56
2. JĘZYK I FILOZOFIA. Wokół zwrotu lingwistycznego 69
2.1. Wprowadzenie 69
2.2. Konteksty problemowo-historyczne filozofii języka. W stronę emancypacji języka 71
2.3. Podstawowe obszary namysłu nad językiem 81
2.3.1. Parole 82
2.3.2. Langue 85
2.3.3. Referencja 89
2.4. Radykalne odwrócenie perspektywy Locke’a a zmiany w uprawianiu filozofii i postrzeganiu kultury 92
3. JĘZYK I METODA. Od teorii do narracji 97
3.1. Paradygmaty, paradogmaty czy zwroty w humanistyce – pedagogice 97
3.1.1. Paradygmat – pomiędzy consensus omnium a „sposobami użycia języka” 100
3.1.2. Paradogmaty 103
3.1.3. Zwroty w humanistyce jako semiosferze 104
3.2. Ponowoczesne spory niekonkluzywne a koherencja i ciągłość wiedzy pedagogicznej 108
3.3. Pedagogika wobec metod analizy problemu języka ponowoczesności 116
4. JĘZYK I PEDAGOGIKA. Od dyskursu o języku do języków dyskursu w pedagogice 123
4.1. Wertykalna i horyzontalna perspektywa języków pedagogiki 123
4.2. Kategorie ponowoczesnego języka pedagogiki 127
4.2.1. Antyfundamentalizm – czy na pewno principiis non est diputandum 127
4.2.2. Antyesencjalizm – od istoty do przygodności 135
4.2.3. Metaforyczność, czyli dlaczego Platon wykluczył poetów z Państwa 143
4.2.4. Performatywność 157
4.2.5. Przestrzenność czająca się na obrzeżach dyskursu 166
5. EGZEMPLIFIKACJE. W stronę praktyk i konsekwencji używania języka ponowoczesnego 175
5.1. Josef Mitterer i nie-dualizujący sposób mówienia 175
5.2. Stanley Fish i wspólnoty interpretacyjne 184
5.3. Richard Rorty – człowiek jako istota opisująca 193
ZAKOŃCZENIE. Jak słowa łączą się ze światem… wychowania 199
BIBLIOGRAFIA 205
WSTĘP 7
1. PEDAGOGIKA I FILOZOFIA. W stronę ponowoczesności 13
1.1. Zakresowe i funkcjonalne rozumienie filozofii a sposoby myślenia o edukacji 13
1.2. Końce filozofii a redefinicje statusu pedagogiki 21
1.3. Punkty orientacyjne epistemologii postmodernistycznej 26
1.3.1. Geneza postmodernizmu – wokół Welschowskich obszarów wieloznaczności pojęcia 27
1.3.2. Epistemologia postmodernizmu w służbie języka ponowoczesnego. Z modernizmem w tle 31
1.3.3. (Post)model pedagogiki – szkic w kontekście języka 40
1.4. (Anty)humanizm ponowoczesny a język. Z edukacją w tle 43
1.5. Od zmierzchu filozofii do końca metafizyki i gloryfikacji języka 56
2. JĘZYK I FILOZOFIA. Wokół zwrotu lingwistycznego 69
2.1. Wprowadzenie 69
2.2. Konteksty problemowo-historyczne filozofii języka. W stronę emancypacji języka 71
2.3. Podstawowe obszary namysłu nad językiem 81
2.3.1. Parole 82
2.3.2. Langue 85
2.3.3. Referencja 89
2.4. Radykalne odwrócenie perspektywy Locke’a a zmiany w uprawianiu filozofii i postrzeganiu kultury 92
3. JĘZYK I METODA. Od teorii do narracji 97
3.1. Paradygmaty, paradogmaty czy zwroty w humanistyce – pedagogice 97
3.1.1. Paradygmat – pomiędzy consensus omnium a „sposobami użycia języka” 100
3.1.2. Paradogmaty 103
3.1.3. Zwroty w humanistyce jako semiosferze 104
3.2. Ponowoczesne spory niekonkluzywne a koherencja i ciągłość wiedzy pedagogicznej 108
3.3. Pedagogika wobec metod analizy problemu języka ponowoczesności 116
4. JĘZYK I PEDAGOGIKA. Od dyskursu o języku do języków dyskursu w pedagogice 123
4.1. Wertykalna i horyzontalna perspektywa języków pedagogiki 123
4.2. Kategorie ponowoczesnego języka pedagogiki 127
4.2.1. Antyfundamentalizm – czy na pewno principiis non est diputandum 127
4.2.2. Antyesencjalizm – od istoty do przygodności 135
4.2.3. Metaforyczność, czyli dlaczego Platon wykluczył poetów z Państwa 143
4.2.4. Performatywność 157
4.2.5. Przestrzenność czająca się na obrzeżach dyskursu 166
5. EGZEMPLIFIKACJE. W stronę praktyk i konsekwencji używania języka ponowoczesnego 175
5.1. Josef Mitterer i nie-dualizujący sposób mówienia 175
5.2. Stanley Fish i wspólnoty interpretacyjne 184
5.3. Richard Rorty – człowiek jako istota opisująca 193
ZAKOŃCZENIE. Jak słowa łączą się ze światem… wychowania 199
BIBLIOGRAFIA 205
Wybierz rozdziały:
Wartość zamówienia:
0.00 zł